Tradycje Świąt Wielkanocnych

Witajcie, Wiewióreczki!

Dzisiaj dalszy ciąg wszystkiego, co dotyczy czekających nas wkrótce pięknych Świąt Wielkanocnych. Na sam początek kilka zagadek, dla utrwalenia tego, co już wiemy, a następnie opowiadanie i kilka ciekawych kart. Do poczytania i samodzielnego wykonania. Spróbujmy zatem razem:

–Usiadły na gałązce wierzby kotki, jak na obrazie.

Są szare, puchate, pewnie już wiesz, że to …… (bazie)

–Gdy skorupka jajka pęka, wychodzi z jajeczka.

Wygląda wtedy jak mała, żółciutka kuleczka. (kurczak)

–Mogą zaszywać się w lesie lub skakać po łące.

Mogą być czekoladowe, to …… (zające)

-Wełniane ma trzewiczki,

wełniane ma rękawiczki.  (baranek)

Mam nadzieję, że wszystkie zagadki odgadliście bezbłędnie. A teraz zapraszam, posłuchajcie opowiadania:

       Bajeczka wielkanocna  –  Agnieszka Galica

Wiosenne słońce tak długo łaskotało promykami gałązki wierzby, aż zaspane wierzbowe Kotki zaczęły wychylać się z pączków.

– Jeszcze chwilkę – mruczały wierzbowe Kotki – daj nam jeszcze pospać, dlaczego musimy wstawać?

A słońce suszyło im futerka, czesało grzywki i mówiło:

– Tak to już jest, że wy musicie być pierwsze, bo za parę dni Wielkanoc, a ja mam jeszcze tyle roboty.

Gdy na gałęziach siedziało już całe stadko puszystych Kotków, Słońce powędrowało dalej. Postukało złotym palcem w skorupkę jajka – puk – puk i przygrzewało mocniej.

-Stuk, stuk – zastukało coś w środku jajka i po chwili z pękniętej skorupki wygramolił się malutki żółty Kurczaczek.

Słońce osuszyło mu piórka, na głowie uczesało mały czubek i przewiązało czerwoną kokardką.

-Najwyższy czas – powiedziało – to dopiero byłby wstyd, gdyby Kurczątko nie zdążyło na Wielkanoc.

Teraz Słońce zaczęło rozglądać się dookoła po łące, przeczesywało promykami świeżą trawę, aż w bruździe pod lasem znalazło śpiącego Zajączka. Złapało go za uszy i wyciągnęło na łąkę.

-Już czas. Wielkanoc za pasem – powiedziało Słońce – a co to by były za święta bez wielkanocnego Zajączka? Popilnuj Kurczaczka, jest jeszcze bardzo malutki, a ja pójdę obudzić jeszcze kogoś.

-Kogo? Kogo? – dopytywał się Zajączek, kicając po łące.

-Kogo? Kogo? – popiskiwało Kurczątko, starając się nie zgubić w trawie.

-Kogo? Kogo? – szumiały rozbudzone wierzbowe Kotki.

A Słońce wędrowało po niebie i rozglądało się dookoła, aż zanurzyło złote ręce w stogu siana i zaczęło z kimś rozmawiać.

-Wstawaj śpioszku – mówiło – baś-baś, już czas, baś-baś.

A to ,,coś” odpowiedziało mu głosem dzwoneczka – dzeń-dzeń-dzeń-dzeń.

Zajączek z Kurczątkiem wyciągali z ciekawości szyje, a wierzbowe Kotki pierwsze zobaczyły, że to ,,coś” ma śliczny biały kożuszek i jest bardzo małe.

-Co to? Co to? – pytał Zajączek.

-Dlaczego tak dzwoni? – piszczał Kurczaczek.

I wtedy Słońce przyprowadziło do nich małego Baranka ze złotym dzwonkiem na szyi.

-To już święta, święta, święta – szumiały wierzbowe Kotki, a Słońce głaskało wszystkich promykami, nucąc taką piosenkę:

W Wielkanocny poranek

dzwoni dzwonkiem Baranek,

a Kurczątko z Zającem

podskakują na łące.

Wielkanocne Kotki,

robiąc miny słodkie,

już wyjrzały z pączka,

siedzą na gałązkach.

Kiedy będzie Wielkanoc?

Wierzbę pytają.

Zastanówcie się teraz, Kochani:

– Kogo obudziło wiosenne słoneczko?

Jeśli wiecie już, kto został obudzony dzięki wiosennym promykom, zobaczcie co udało się Pani już zrobić jako podtrzymanie świątecznej tradycji. Po raz kolejny sieję owies, w którym będę mogła postawić wielkanocnego Baranka.  Oczywiście mam nadzieję, że wyrośnie podobnie jak ten w ubiegłym roku – możecie zobaczyć go na pierwszym obrazku.

Kolejnym sposobem, by pięknie podtrzymać świąteczną tradycję, są oczywiście pisanki. Jestem bardzo ciekawa, czy ktoś z was już je robił. Zobaczcie, jakimi technikami możemy je wykonać:

Kochani, jeśli tylko macie już jakieś prace, proszę nadsyłajcie je do mnie, a ja je tu zamieszczę. Choć w ten sposób będziemy mogli wspólnie celebrować ten wyjątkowy czas Wielkiej Nocy.

A poniżej kilka kolorowanek dla małych rączek:

Moi drodzy! Uważajcie na siebie, dbajcie.

Pozdrawiam cieplutko, Pani Ania